De attractie die restaurant heet

Vrijdag 28 juli

Voorlopig onze laatste relax-dag. Vanaf morgen gaan het hurry-up en moeten we een heel aantal dagen flink aan de bak; ons reisschema is onverbiddelijk en we moeten door.

Het laatste dagje in Hoi An besteden we weer op het strand. Het is zonniger dan eerder deze week maar jammer genoeg zijn er geen golven om in te zwemmen en duiken. 

We kopen van een verkoopster die we eerder deze week gesproken hebben een leuke windgong en bamboe-balanceer-libelles. Je moet ze zien om het te begrijpen maar denk aan een spinner van 15 cm die balanceert op je vingertop in plaats van dat hij ronddraait. We moeten voorzichtig doen met souvenirs kopen want alles wat we mee willen nemen sjouwen we de rest van de vakantie op onze rug mee! Alleen kleine lichte dingen kopen dus. Jammer van al die prachtige stenen boeddha's, beeldjes en ingelegde eetstokjes. Heel erg mooi allemaal, zelfs in toeristengeld is het niet duur maar het past allemaal gewoon niet!

We ontmoeten Rens. Rens heeft een ticket naar Hanoi gekocht, heeft zich daar voor 300 euro een motorfiets gekocht en gaat daarmee in vijf weken heel Vietnam doortrekken van noord naar zuid. Dat is nog eens een avontuur! Hij is alleen en we nodigen hem uit om bij ons te komen zitten met de lunch en praten gezellig verder.

Na de lunch trekt de wind aan en komt er golfslag om in te spelen. Het weer krijgt vandaag een drie van weeronline maar het is zo zonnig dat de dames behoorlijk verkleuren. Eigenlijk een beetje te behoorlijk; we hebben ze meerdere keren met factor 50 ingesmeerd maar tegen de tropische zon en de zee is geen kruid gewassen.

Rens tracteert op Cornetto's, ons eerste ijsje deze vakantie. Het smaakt ons prima. 

Om een uur of vier is het mooi geweest. Het strand stroomt vol met locals en wij nemen afscheid van Rens, van de zee en pakken een taxi naar het hotel.

Als we de rugtassen ingepakt hebben om morgen verder te kunnen reizen, gaan we de deur uit voor diner. Vanavond eten we in een restaurant waar we al twintig keer langs gelopen zijn. Vanavond gaan we er naar binnen.

Dat behoeft eigenlijk wel wat toelichting :-). Restaurants en trouwens eigenlijk alle winkels hier zijn anders georganiseerd dan wij in Nederland gewend zijn. Als er een beetje ruimte is tussen twee gebouwen, dan kun je bijvoorbeeld aan beide gebouwen een golfplaten afdakje bouwen. Als er dan nog ruimte over is, hang je er nog zo'n uitvalscherm onder. Dat is handig tegen de  zon en de regen. Dakgootje eronder en je hebt een overdekt restaurant. Schilder de buitenmuren van de buren, of hang er iets tegenaan, of allebei, en je casco is klaar. De voorkant blijft namelijk gewoon open.

Dat een restaurant ook wel een etablissement genoemd wordt komt hier echt tot zijn recht; je hoeft je alleen maar effe te 'vestigen' en dan bakken maar!

Meubilair kan van alles zijn. Hout, riet, maar we hebben ook al plastic stoeltjes gezien die uit een peuterspeelzaal moeten komen als je naar het formaat kijkt. 

Dan een keuken. De meeste restaurants hier hebben een keuken die kleiner is dan bij ons thuis. Vaak open, want hé, dan hoef je geen bouwmateriaal te besteden en dan hebben je klanten ook wat te zien. Maar dat wil je echt niet altijd zien!!!!

Zoals die oude koelkast. Deur staat er los naast. Te smerig om waar te zijn maar hij wordt wel als gewone kast gebruikt om eten in te bewaren. Open. 

Rijst in een emmer. Open. 

Ernaast de vruchten waar zo direct jouw juice uit geperst wordt. Op de grond.

Eetstokjes en bestel staat op tafel in een mandje. Afgewassen? Vast wel.

Nou goed dan nog een menukaart. Ook in soorten en maten. Zo'n klembord bijvoorbeeld. Of een multomap. Of een geplastificeerd A-4-tje. De vietnamese versie gerust handgeschreven. Prijzen soms doorgestreept en vervangen. En de taalfouten in het Engels!

Zelfs in de zelfgemaakte wanddecoratie van de 'Kebab shack', gedreven door een Londenaar, kwamen we taalfouten tegen. Kennelijk is het besmettelijk.

Verder is het dan een goed gebruik dat het volstrekt onduidelijk is wat de ontbijt-, lunch- en dinergerechten zijn. De meeste restaurants zijn hier van 08:00 tot 22:00 open namelijk. En hoezo ploegendiensten? Er is één ploeg en die werkt altijd.

Affijn dan wijs je dus een tonijnsandwich aan die je wilt eten. "No can do, only for breakfast". Okee dan, blader twee bladzijde verder naar de lunchgerechten. Wijs daar de tonijnsandwich aan... "O.K. Sir!"

Juice heb je als fresh juice en als shake. Shake is een milkshake, met melk en suiker. Juice is gewoon geperst maar soms is een glas groter dan wat er uit een vrucht komt. Dan doe je er water bij. Hopelijk gezuiverd...

Als je met zijn vijven bent gebeurt het wel eens dat je tegelijk eet. Meestal niet hoor... vanavond had ik mijn Cai Lau op voordat Julia haar eten had. Tja dezelfde pan voor nodig misschien? De pannenkoeken kwam ook na elkaar op tafel.

Omdat ze geen koeling hebben en allemaal dagelijk inkopen doen op dezelfde markt is het redelijk zeker dat je in de restaurants dagverse producten eet. We zijn er ook nog nooit ziek van geweest trouwens.

Goed, het restaurantwezen is dus een hele bijzondere onderneming hier. Temeer daar de eigenaar meestal in of boven de zaak woont en zijn vrouw en kinderen er dus ook rondhangen. 

Ergens heb ik enorme bewondering voor wat die mensen klaarspelen. Om 08:00 open. Dan zijn ze dus al terug van de markt. En de markt is zo afgelopen ook, dus je moet in één keer genoeg kopen voor de hele dag, maar bewaren tot morgen gaat niet.

Dan sta je de hele dag in de hitte te bakken, koken frituren en weet ik veel. Met een paar kookstokjes op een gasstelletje. En dat is het dan. 

En dan zijn ze super vriendelijk tegen iedereen, de hele dag. En ik vraag me sterk af of ze nou echt wat verdiend hebben aan het einde van de dag.

Nou goed, vanavond zijn we dus naar binnen gestapt bij Restaurant 43. 43 is het huisnummer. De buurman is ook een restaurant. Raad eens? Restaurant 41, inderdaad. Anyway, we hebben heerlijk gegeten, ik zou willen dat we dit adresje eerder ontdekt hadden. Alhoewel, dat had wel een boel ervaringen bij andere etablissementen gescheeld.