Trots!

Woensdag 16 augustus​

Ik ben zó trots op ons! Vooraf heb ik gezegd "ik vind het zó cool dat wij dit durven". Met drie kinderen - naar Azië - in de zomer - met de rugzak. 

Ik ben trots op het feit dat we deze reis hebben kunnen maken.

Ik ben trots op Sandra die deze reis tot in de puntjes voorbereid heeft.

Ik ben trots op het feit dat ieder van ons alles uit zijn eigen rugzak heeft gebruikt, we hebben precies genoeg meegenomen.

Ik ben trots op het doorzettingsvermogen en uithoudingsvermogen wat we allemaal getoond hebben. Allemaal, maar zeker de kinderen. Kilometers hebben we gelopen, in de aziatische hitte, en niet één keer heeft iemand geklaagd dat het te warm of te ver was, zelfs niet gevraagd óf het nog ver was. Niet één keer een 'ik ben zo moe' ondanks dagrugzakjes die mee moesten - of soms ook de grote rugzakken.

Ik ben ook trots op onze flexibiliteit. Niet alles is vlekkeloos verlopen tijdens deze reis. Onze heenreis is behoorlijk anders verlopen dan gepland, een binnenlandse vlucht is zonder aanwijsbare reden een dag verzet, er zijn dingen anders gelopen dan we gehoopt hadden. Steeds hebben we niet bij de pakken neergezeten maar de opties afgewogen, een beslissing genomen en doorgegaan. Alles was gepland dus iedere wijziging veroorzaakte een kleine kettingreactie die we dan moesten stoppen. En ik ben trots op de manier waarop we daarmee om hebben kunnen gaan.

We hebben aan elkaar laten zien dat wij dit kunnen, samen, met elkaar hebben we het gewoon gedaan!

One life. Live it!