Hanoi

Dinsdag 1 augustus

Gisteren waren we precies op de helft van ons verblijf in Vietnam en vandaag beginnen we dus aan de tweede helft.

Het ontbijt wordt kennelijk niet door het hotel zelf gemaakt... tenminste, het komt via de straat en de achterdeur binnen. Maar goed het smaakt prima. Charlotte gaat voor het eerst een broodrooster gebruiken. Deze Philips (!) broodrooster gooit het brood niet vanzelf naar buiten. Charlotte krijgt het voor elkaar om het brood ruim 20 centimeter hoog te lanceren. De tweede keer gaat al beter.

Na het ontbijt willen we eerst naar het mausoleum van Ho Chi Minh. Dat is nogal controversieel want Oom Ho zoals hij hier genoemd wordt was bijzonder bescheiden en wenste zelf gewoon gecremeerd te worden. Dat bespaart landbouwgrond. Tegen zijn wil in werd er toch een aanzienlijk granieten mausoleum gebouwd en daar ligt hij dus al zowat 50 jaar.

Toen we met de taxi aankwamen zonk ons de moed in de schoenen... voorbij de ingang begon de rij en die liep verder over twee kruispunten! Het was echt enorm! Maar het is een gesmeerde operatie die door militairen wordt begeleid. Met bijbehorende precisie, want je loopt tussen hekken, er mogen geen straatverkopers bij de rij en we werden zelfs gemaand netjes in de rij te lopen! Natuurlijk wordt hier geen entree geheven want iedereen mag Oom Ho bekijken. 

Een kleine 20 minuten later waren we binnen en hadden we onze tas ingeleverd. Het is zelfs verboden flesjes water mee naar binnen te nemen! Vervolgens loopt de hele stroom dan netjes achter elkaar de route naar het mausoleum. Nog steeds goed in de gaten gehouden door militairen, nu in wit gala-uniform! 100 meter voordat je bij het granieten blok aankomt word je door een militair tot eerbiedige stilte gesust. En dan loop je de airco in, naar boven, en ben je in 30 seconden om de glazen kooi heen gelopen. Achter elkaar niet naast elkaar, daar zorgen de militairen wel voor.

Daarna kun je dan kiezen of je langs het presidentieel paleis wilt lopen, langs de garage en het huis-op-palen waar Ho woonde. Buitenlanders betalen een euro entree en moeten rechts langs de boom naar binnen. Vietnamezen betalen niets en mogen links langs de boom :-). Achter het paleis is het allemaal prachtig aangelegd en goed onderhouden. 

Zo'n anderhalf uur nadat we in de rij zijn gaan staan halen we onze tas weer op... en drinken direct een paar flessen water leeg! Vervolgens ritsen we de pijpen van de broeken. Die moesten er aan want rondom het mausoleum moet iedereen eerbiedig gekleed gaan. Maar 37 graden en dan een lange broek in de zon... het water loopt uit je broekspijpen.

We lopen naar de Tran Quoc Pagode. We kunnen ook wel met de taxi maar we lopen ook graag, zelfs met deze warmte. Als we aankomen blijkt de pagode gesloten. Vóór de pagode zit een mevrouw met levende schildpadjes. De meisjes willen wel eens een baby-schilpad op hun hand. Het doel is eigenlijk dat je ze koopt en loslaat in het meer, waar ze natuurlijk vervolgens weer gevangen en gerecycled kunnen worden. Dat doen we dus niet.

Omdat het toch lunchtijd is gaan we wat eten in het restaurant aan de overkant. We eten er voor ruim 11 euro maar zo'n ongeïnteresseerde, klantonvriendelijke en schandalige behandeling hebben we nog niet eerder meegemaakt. 

Nadat we gegeten hebben is de pagode open. Ook hier wordt eerbiedige kleding gevraagd dus we ritsen de pijpen er weer aan. Tot ongenoegen van de dames die hier omslagdoeken staan te verhuren. Deze pagode is een van de oudste in Vietnam en in prachtige staat. Achterin een soort cascade van verschillende rijen boeddhabeelden achter elkaar. Onbeschrijfelijk hoe mooi dit is!

Daarna willen we een taxi nemen naar de temple of literature. Alle taxi's rijden hier met een meter maar in het hotel werd ons aangeraden vooraf een richtprijs te vragen. Dus we vragen een taxichauffeur die ons aanspreekt zijn prijs. 300.000 Dong. We lachen hem uit. Hij vraagt hoeveel we willen betalen. 40.000 Dong. Hij schudt zijn hoofd en loopt weg. Vervolgens gaan we twintig meter verder langs de weg staan. Er stopt een taxi. Ik vraag zijn richtprijs... 40.000 Dong. Bedankt voor de waarschuwing!

De Temple of Literature is 1000 jaar geleden gesticht en was de eerste nationale universiteit. De oprichters waren keizers uit Ly-Dynasty die regeerden van 1009 tot 1225. De keizers worden beschreven op een plaquette binnen. Wat hadden die mensen al een moderne denkbeelden voor 1000 jaar geleden. Het ontzien van de natuur, bevorderen van landbouw, voorkomen van dierenleed. Het waren architecten, militairen, musici, humanitaire . Hun denkbeelde zouden zelfs nu als vooruitstrevend gezien worden! 

We kiezen ervoor om terug naar het hotel te lopen. Wat is Hanoi toch een andere stad dan wat we eerder gezien hebben. 

Saigon is vies, vermoeid en arm.

Hoi An is open, relaxt met veel kleine ondernemertjes.

Da Nang is decadent en gejaagd.

Hanoi is een wereldstad maar is ruimer van opzet met brede straten en pleinen en meer groen. Het heeft vast ook te maken met het deel van de stad waar je zit, maar zowel in Hoi An als Da Nang zaten we zeker zo centraal als nu in het Old Quarter van Hanoi! Dingen zijn hier groter opgezet, ik zag een winkel waar alleen maar luidsprekers verkocht werden. Een straat vol lijstenmakers, een enorme witgoed-zaak met buiten-airco. 

Vanavond eten we in een restaurant om de hoek en gaan dan weer lekker op tijd het mandje in.